Bomenkennis delen
Op 29 september 2015 is er een regionale workshop "Improving knowledge sharing on tree species identification in the Guiana Shield" van de Office National des Forêts International (ONF) op Tonka...
Op woensdag 25 maart 2015 was de derde dag van het kinderboekenfestival.
De voorlees kampioen van het inheemse dorp Kwamalasamutu in zuid-Suriname, Charlaine Tawada, heeft vandaag voorgelezen in de stand van ACT Suriname. Charlaine zit in de zesde klas van de Openbare School Kwamalasamutu. Charlaine was vanwege familie omstandigheden in de hoofdstad Paramaribo.
Toen ze hoorde dat ACT op het kinderboeken festival staat wilde ze de stand meteen bezoeken. Ze vroeg of ze mocht voorlezen. Dat klonk als muziek in de oren van ACT. ACT Suriname stimuleert het lezen onder kinderen. Hiervoor heeft zij ook eigen boekjes ontwikkeld zoals de Junior Park Rangers-reeks en “De leerling van de Sjamaan.” De jonge Kamanya uit het boek “De Leerling van de Sjamaan” is de grootvader van Charlaine.
ACT heeft ook programma’s in het dorp waar Charlaine woont. We hebben er de Indigenous Park Guards of rangers. Daarnaast hebben wij er een traditionele kliniek die deel uitmaakt van het Sjamaan en leerlingen programma-onderdeel.
Vandaag was het zover.
De kinderen uit Paramaribo genoten van de voorleessessie van Charlaine.
Charlaine: “Ik was een beetje zenuwachtig, maar het is gelukt. Ik vond het heel leuk. Het is echt anders dan Kwamalasamutu. Hier maak je makkelijk vrienden. Ik heb een heleboel vrienden gemaakt. De kinderen in de stad zijn anders.
Charlaine is aan het nadenken hoe het verder moet.
“Ik zit in de zesde klas. Als ik verder wil studeren moet ik naar de stad komen. Ik hoop dat het kan. Want ik wil echt verder studeren. Ik ga zeker slagen, ik doe echt mijn best.”
Charlaine merkt op dat het in Paramaribo echt anders is. Je hebt bussen en hoeft niet overal naar toe te lopen. Er zijn winkels in Paramaribo. Alles is hier zo makkelijk. In Kwamala hebben we geen winkels en moeten we overal naar toe lopen.
“Ik denk ook dat ze in Paramaribo betere scholen hebben. En boeken, veel boeken.
Ik lees nu minder omdat ik elk boekje dat ik heb al 100 keer heb gelezen. Ik zou echt blij zijn als ik nieuwe boekjes zou kunnen krijgen. Dan zou ik weer de hele dag lezen op Kwamalasamutu.”